Συνεχίζουμε και το Φλεβάρη τα θεματικά τεταρτιάτικα καφενεία, με ήχους από garage, surf, rockabilly και psychobilly.
Τα παραπάνω είδη αποτέλεσαν τη συνέχεια του rock ‘n’ roll, σε μια εποχή που η τότε κυρίαρχη κουλτούρα συνδιαλεγόταν μαζί τους, επενδύοντας σε αυτά τη διαιώνιση της κερδοφορίας της.
Παρατηρούμε ότι πολλά είδη μουσικής που ακούμε (και τα παραπάνω μέσα σ’ αυτά), έχουν υποστεί μια ποζερο-χιπστεροποίηση, μια απολιτίκ αισθητικοποίηση με άλλα λόγια.
Θεωρούμε απαραίτητο ο κόσμος που στηρίζει την αυτοοργανωμένη έκφραση να τα προσεγγίσει μέσα απ’ τη δική του σκοπιά, να τα καταλάβει και να τα επανοικειοποιηθεί, δίνοντάς τους τα δικά του περιεχόμενα και προτάγματα.
Πιστεύουμε ότι η μουσική ανήκει στον κόσμο που τη δημιουργεί ή/και την απολαμβάνει απελευθερωμένη από κάθε διαμεσολάβηση.
Μιλώντας για αυτοοργανωμένη έκφραση, δεν εννοούμε το να μαζευόμαστε με παρέες και να παίζουμε μουσική «για πάρτη μας». Θεωρούμε βέβαια, ότι κάτι τέτοιο προφανώς και μας εκφράζει, αλλά δεν αρκεί για τη διάδοση μιας κουλτούρας. Μια ιδέα, για να γίνει πρόταγμα και να «φύγει» από αυτόν που καταπιάνεται μαζί της, θεωρούμε ότι πρέπει να την αφορά (το πρόταγμα) στην ολότητά της. Η αυτοοργανωμένη έκφραση στο κομμάτι της μουσικής αφορά δηλαδή και τους όρους με τους οποίους παίζουμε μουσική, αλλά και τους όρους με τους οποίους προβάρουμε, ηχογραφούμε, επικοινωνούμε και προωθούμε τη μουσική μας.
Αναπόσπαστο κομμάτι της αυτοοργανωμένης έκφρασης λοιπόν, αποτελούν τα αυτοοργανωμένα στούντιο μουσικής, τα οποία δε στοχεύουν στο να δώσουν τη δυνατότητα να παίξουν μουσική άνθρωποι που δεν έχουν λεφτά, αλλά στο να δημιουργήσουν ρωγμές στη mainstream κουλτούρα της εμπορευματοποίησης των πάντων, στο να προωθήσουν, όσο πιο συνολικά γίνεται, την άρνηση του να ανέχεσαι κάποιον πάνω απ’ το κεφάλι σου, που ορίζει πώς γίνονται τα πράγματα. Είτε αυτός λέγεται λεφτά, είτε λέγεται φιλοδοξία, στυλ, hype κλπ.
Τα έσοδα απ’ τα καφενεία του Φλεβάρη θα διατεθούν για την ενίσχυση αυτοδιαχειριζόμενων στούντιο μουσικής.
